ਕੈਕਟਸ ਦੀ ਨੋਕ

 ਮੈਂ ਪੈਰਾਂ ਦੀਆਂ ਜ਼ੰਜੀਰਾਂ ਤੋੜ

ਅੱਜ ਮੁੜ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹਾਂ 

ਮੇਰੇ ਸਫਰ ਵਿੱਚ ਤੂੰ ਨਹੀਂ 

ਤੇ ਤੇਰੇ ਸਫਰ ਵਿੱਚ ਹੁਣ ਮੈਂ ਨਹੀਂ 

ਤੇਰਾ ਆਪਣਾ ਆਕਾਸ਼ 

ਤੇ ਮੈਂ ਧਰਤੀ ਵਿੱਚੋਂ ਮੁੜ ਤੋਂ ਫੁੱਟ ਰਹੀ ਹਾਂ 

ਤੇਰੇ ਲਾਏ ਬਾਗ ਦਾ ਮੈਂ ਫੁੱਲ ਨਹੀਂ 

ਮੇਰੇ ਬਾਪ ਨੇ

ਭੱਖਦੇ ਚੱਟਾਨ ਤੇ ਉਗਾਇਆ ਹੈ ਮੈਨੂੰ 

ਕੰਡਿਆਂ ਵਿੱਚ ਖਿੜ੍ਹਿਆ ਗੁਲਾਬ ਨਹੀਂ ਮੈਂ 

ਕੈਕਟਸ ਦੀ ਨੋਕ ਤੇ ਖਿੜ੍ਹੀ ਕਲੀ ਹਾਂ 

ਨਫ਼ਰਤਾਂ ਦੀ ਕਿੱਥੇ ਹੱਕਦਾਰ ਮੈਂ ??

ਮੈਂ ਤਾਂ 

ਸਭ ਨੂੰ ਮੁਹੱਬਤ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਹਾਂ 

ਨਫ਼ਰਤਾਂ ਮੇਰੇ ਕਿਰਦਾਰ ਦੀ ਤੌਹੀਨ ਹੈ

ਮੈਂ ਤਾਂ 

ਸਭ ਨੂੰ ਮੁਹੱਬਤ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਹਾਂ 

ਨਫ਼ਰਤਾਂ ਹਨ ਕਿ ਸਾੜਾ, ਹੈ ਤੇ ਅਪਮਾਨ ਹੀ

ਮੈਂ ਤਾਂ 

ਸਭ ਨੂੰ ਮੁਹੱਬਤ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਹਾਂ 

ਚੱਲ ਅਲਵਿਦਾ ਹੁਣ ਮੁੜ ਨਹੀਂ ਵੇਖਾਂਗੇ 

100 ਪੂਰੇ ਹੋਏ

ਖਤਮ ਤੇ ਅਖੀਰ

ਮੈਂ ਮਰ ਕੇ ਜਿਊਣਾ ਹੈ..! 

ਸਵੇਰ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ..! 

#MandeepKaurSidhu

ਦਰਗਾਹ ਵੀ ਅੰਦਰ ਹੈ।

 ਕਹਿੰਦੇ ਤੇਰੀ ਕਵਿਤਾ ਨੂੰ ਜਗ੍ਹਾ ਨਹੀਂ ਮਿਲੇਗੀ

ਕਿਸੇ ਵੀ ਦਰਗਾਹ ਵਿੱਚ ਪਨਾਹ ਨਹੀਂ ਮਿਲੇਗੀ

ਕੈਸੀ ਹੈ ਜੋ ਧੁੱਪ ਵਿੱਚ ਭਾਫ਼ ਬਣ ਮੁੱਕਦੀ

ਮੀਂਹਾਂ ਦੇ ਪਾਣੀਆਂ ਵਿੱਚ ਜਾ ਜਾ ਲੁੱਕਦੀ

ਦਿੱਸਦੀ ਨਹੀਂ ਜੋ

ਉਹ ਹੋ ਕਿਵੇਂ ਹੈ ਸਕਦੀ?

ਖਾਲ਼ੀ ਪੰਨਿਆਂ ਦੇ ਉਹਲੇ

ਕਿਹੜੇ ਅੱਖਰ ਸਾਂਭ ਸਾਂਭ ਰੱਖਦੀ?

ਅਮਰ ਹੈ ਕਵਿਤਾ

ਮੈਂ ਬੱਸ ਰੂਹਾਂ ਲਿੱਖਦੀ ਹਾਂ 

ਅੰਦਰ ਵੱਸਦੀ ਹਾਂ

ਕਿਤਾਬਾਂ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਮੈਂ ਵਿੱਕਦੀ ਹਾਂ 

ਕਹਿੰਦੇ ਤੇਰੀ ਕਵਿਤਾ ਨੂੰ ਜਗ੍ਹਾ ਨਹੀਂ ਮਿਲੇਗੀ

ਕਿਸੇ ਵੀ ਦਰਗਾਹ ਵਿੱਚ ਪਨਾਹ ਨਹੀਂ ਮਿਲੇਗੀ

ਮੇਰੀ ਕਵਿਤਾ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਹੈ

ਪਨਾਹ ਵੀ ਅੰਦਰ ਹੈ, ਤੇ ਦਰਗਾਹ ਵੀ ਅੰਦਰ ਹੈ। 

-ਮਨਦੀਪ

ਅਜੇ ਤੂੰ ਤੇ ਮੈਂ ਖਿੜ੍ਹੇ ਨਹੀਂ

ਅਜੇ ਤੂੰ ਤੇ ਮੈਂ ਖਿੜ੍ਹੇ ਨਹੀਂ ਹਾਂ 

ਮੇਰੇ ਤੇ ਜੋ ਓਸ ਦੀ ਬੂੰਦ ਬੂੰਦ ਹੈ

ਪਿਆਰ ਸੰਗ ਛਲਕ ਛਲਕ

ਤੇਰੇ ਤੇ ਡੁੱਲ ਰਹੀ ਹੈ

ਤੇ

ਅਜੇ ਤੂੰ ਤੇ ਮੈਂ ਖਿੜ੍ਹੇ ਨਹੀਂ 

ਰੰਗਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਤੂੰ ਵੀ

ਰੰਗਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਵੀ

ਡੋਡੀ ਮੈਂ, ਡੋਡੀ ਤੂੰ

ਭਰੇ ਪਏ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਨੱਕੋਂ ਨੱਕ

ਤੇ 

ਅਜੇ ਤੂੰ ਤੇ ਮੈਂ ਖਿੜ੍ਹੇ ਨਹੀਂ 

ਖਿੜ੍ਹ ਕੇ

ਤੂੰ ਵੀ ਫੁੱਲ ਹੋਵੇਂਗਾ ਤੇ ਮੈਂ ਵੀ ਫੁੱਲ ਹੋਵਾਂਗੀ

ਗੁਲਦਸਤਾ ਜਿਹਾ

ਪਿਆਰ ਦੀ ਮਹਿਕ ਦਾ ਗੁਲਿਸਤਾਨ ਹੋਵਾਂਗੇ

ਤੇ 

ਅਜੇ ਤੂੰ ਤੇ ਮੈਂ ਖਿੜ੍ਹੇ ਨਹੀਂ 

-ਮਨਦੀਪ

ਸਿਫਰ

 ਤੂੰ ਏਂ ਕਿ ਝੂਠ ਏਂ

ਕੋਈ ਫ਼ਰੇਬ ਜਿਹਾ

ਮਿੱਠਾ ਜ਼ਹਿਰ ਏਂ

ਅੱਖਾਂ ਚੋਂ ਨਿਕਲ ਰਿਹਾ

ਟਪ ਟਪ ਅੱਥਰੂ ਏਂ 

ਤਿੱਖਾ ਦਰਦ ਏਂ

ਪਿਆਰ ਨਹੀਂ ਏਂ ਤੂੰ

ਇਕਰਾਰ ਨਹੀਂ 

ਤਮਾਸ਼ਾ ਏਂ

ਮੁੱਕਿਆ ਖੋਖਲਾ 

ਬੇਰੰਗ ਏਂ ਤੂੰ

ਕੁੱਝ ਵੀ ਨਾ ਬਚਿਆ

ਉਹ ਏਂ ਤੂੰ

ਤੁਰਦੀ ਲਾਸ਼ ਦਾ 

ਜ਼ੁੰਮੇਵਾਰ ਏਂ ਤੂੰ

ਅਸਮਾ ਨਹੀਂ  ਏਂ

ਨਾ ਜ਼ਮੀਨ ਏਂ

ਕੁੱਝ ਵੀ ਨਹੀਂ 

ਕੁੱਝ ਵੀ ਨਹੀਂ 

ਸਿਫਰ ਵੀ ਨਹੀਂ 

ਫਿਕਰ ਵੀ ਨਹੀਂ 

ਅੰਤ ਹੁਣ, ਜ਼ਿਕਰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਏਂ ਤੂੰ!  

#MandeepKaurSidhu

ਰੀਝਾਂ

 ਵਿਵਾਦਾਂ ਵਿੱਚ ਹੈ ਤੇਰੀ ਚੁੱਪ

ਤੇਰੀ ਸੋਚ ਦਾ, ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਸ਼ੋਰ ਡਾਢਾ ਹੈ

ਤੇਰੀ ਹਿੰਮਤ ਤੇ ਤਰਸ ਆਉਂਦਾ ਹੈ

ਹਿੰਮਤਾਂ ਅਜਿਹੀਆਂ ਵੀ ਹੁੰਦੀਆਂ ਨੇ??

ਹਿੰਮਤ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ

“ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਹਾਂ।”

ਨਕਾਰਾਤਮਕ ਨਹੀਂ

“ਤੇਰੀ ਹਿੰਮਤ ਕਿਵੇਂ ਪੈ ਗਈ?” 

ਨਵੀਂਆਂ ਕਰੂੰਬਲ਼ਾਂ

ਪਿਆਰ ਦਾ ਸੁਮੇਲ ਮੰਗਦੀਆਂ 

ਖਿਆਲ ਦਾ ਸੁਮੇਲ ਮੰਗਦੀਆਂ 

ਰੂਹਾਂ ਦਾ ਮੇਲ ਮੰਗਦੀਆਂ 

ਖੱਬੇ ਸੱਜੇ ਪੈਂਦੇ

ਨਦੀਆਂ ਵੱਗਦੀਆਂ 

ਸਿੱਧਾ ਉੱਪਰ ਛੱਤ ਵੱਲ

ਮੇਰੇ ਪਿਓ ਦੇ ਪਸੀਨੇ ਨਾਲ ਸਜਾਏ 

ਬਾਲ੍ਹੇ ਇੱਟਾਂ ਦਾ ਮਹਿਲ ਹੈ

ਤੇਰਾ ਮੇਰਾ ਅਜੇ ਤੱਕ ਕੋਈ ਮਹਿਲ ਨਹੀਂ 

ਖਿਆਲਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਨਹੀਂ 

ਹਰੇ ਦਿਸਦੇ ਨੇ ਸਭ ਨੂੰ ਤੇਰੇ ਲਾਏ ਬਾਗ

ਕੈਕਟਸ

ਸੁਨਹਿਰੀ ਗੁੰਝਲਦਾਰ ਪਰਾਲ਼ੀ ਦੇ ਸਿੱਟੇ 

ਰੀਝਾਂ ਦੀ ਕੁੱਲੀ ਦੀ ਆਸ ਵਿੱਚ 

ਰੋਜ਼ ਤੇਰੇ ਅੱਗੇ ਰੱਖਦੀ ਹਾਂ 

ਲੋੜ ਹੀ ਨਹੀਂ! ਕੀ ਲੋੜ ਹੈ? .. ਦੀ ਅੱਗ ਵਿੱਚ

ਝੁਲ਼ਸ ਰਹੇ ਨੇ! 

…. ਫਿਰ, ਮੈਂ ਰਾਣੀ ਕਿਸ ਦੀ ਹਾਂ ?

#MandeepKaurSidhu